Człowiek w najgorszych momentach życia stara się uciec od tego, co by mu przypomniało o złych chwilach i pogrążało w jeszcze większej rozpaczy. My uciekłyśmy. Pokonałyśmy przeszło dwieście kilometrów, aby uciec od miejsca, które zadawało nam tylko ból. Będziemy starać się budować swoje życie od początku mając tylko siebie. Może uda się jej poznać kogoś, kto zaopiekuje się jej sercem prawie tak wspaniale, jak poprzedni właściciel, a raczej szczęściarz. Wtedy ja — spokojnie będę mogła wyjechać na studia i nie musiałabym się martwić, że zostawiam ją samą w pustym cichym domu. Będę szczęśliwa wiedząc, że ona też jest. Może i mi się poszczęści, gdy również oddam swoje serce w dobre ręce.
No właśnie... Dobre ręce...
Poszłam trochę inną ścieżką...
Wybrałam — zakazane.
